Tradycja wyrobu miodu pitnego na ziemiach polskich jest bardzo stara. Choć powszechność spożywania tego napoju w dawnych czasach jest trochę mitologizowana. Wg znawców historii powszechniejsze w wiekach XVI-XVII było spożywanie piwa miodowego niż miodu pitnego w dokładnym tego słowa znaczeniu.

Miody pitne powstają poprzez fermentację rozcieńczonego wodą miodu pszczelego - tzw. brzeczki miodowej, która zaprawiana może być dodatkiem przypraw, ziół, chmielu a także soków owocowych.

 

 

 

W zależności od sposobu przygotowania brzeczki rozróżniamy podział na miodu pitne sycone (miód rozpuszczony w wodzie jest przez dłuższy czas gotowany) lub niesycone ( miód rozpuszczony jest w wodzie bez dalszej obróbki termicznej).

 

 

Najważniejszym jest jednak podział wg stosunku miodu i wody:
półtorak - jedna częśc miodu na pół części wody;najszlachetniejszy trunek wymagający 10-12 lat dojrzewania
dwójniak - jedna częśc miodu na jedną częśc wody;dojrzewa po 8-10 latach
trójniak - jedna część miodu na dwie części wody,dojrzewa po 2 latach
czwórniak - jedna częśc miodu na trzy części wody,nadaje się do spożycia już po 6-8 miesiącach.

Znakomitym smakiem charakteryzują się tzw. miody pitne owocowe, z dodatkiem soków owocowych (wiśni, maliny lub czarnej porzeczki), które powodują lepszą klarowność uzyskiwanego napoju i charakterystyczny dla danych owoców posmak.